Kulczycki

 Radilowskimi sasiadowali od wschodu Kulczyccy. Nalezeli oni do grupy ziemian sluzebnych, jednak wyzszego rzedu, gdyz byli lowczymi krolewskimi; prawdopodobnie dogladali zwierzyny i kierowali lowami podczas pobytu krolow we wlosci oziminskiej pod Samborem. Pierwsza ze znanych osobistosci jest Hryc Smietanka venator z bratem Andrzejem i zapewne synem Piotrem  - swiadkowie rozgraniczenia Sambora od pewnego monasteru podmiejskiego r. 1425 (Agz. VI, nr 14, XIII, nr 457). Po znacznej przerwie okazuje sie Zanko z bratem Hryciem i Fedorem

r. 1489 (Ib. XVIII, nr 3595). Zanko mial wywiesc swe szlachectwo juz r. 1479 (Boniecki, herbarz XIII, str.135).Po braciach Proczu i Michnie zostal Fedko r. 1501 oraz Andrzej i Iwan.

r. 1499 (Agz. XVIII, nr 2056, 2749, 2783, 3603, 3855). Duchna, zona ktoregos z Kulczyckich, pochodzila z Czarnotow-Dolinskich r. 1489 (Ib. XVIII, nr 3588). W r. 1508 i 1515 figuruja jako wlasciciele Kulczyc Stefan, Andrzej i Michal (Zrodla dziejowe XVIII/1, str.115, 140). Rodowcy mieli tez pewne czesci w Wielkiej Bilinie ( Agz. XVIII, nr 2956). W roku 1511 otrzymal Jacek Kulczycki prawo zalozenia wsi Smolnik w Beskidzie sanockim ( Hruszewski M., materialy do istorii suspilno-politycznych i ekonom. widnosyn zachidnoj Ukrainy, czast I. Lviw 1906, nr 69); osiadajac tam na kniawstwie, dal poczatek linji Smolnickich.

Zdaje sie, ze Kulczyccy nie mieli w ogole zapisow na swoja posiadlosc. Kiedy w r. 1556 rewidowano uprawnienia na dobra szlacheckie, miedzy tem takze na Kulczyce, przedlozyla gromada rodowcow nieudolnie sfabrykowany akt, rzekomo ksiecia Lwa, ktorym tenze dawal sludze swemu Melentjowi Turkowiczowi siolo Kulczyce "ze wszystkiemi pozytki", ktore szczegolowo wyliczono (Zapiski Tow. im. Szewczenka T. 45, str. 21). Owa gramota nie wystarczala, czy tez zagubili ja, dosc, ze przy koncu nastepnego stulecia (1696) wniesli do oblaty jeszcze bardziej podejrzany "przywilej" ksiecia Lwa, wydany tym razem Melentijowi Jurkiewiczowi z dokladnym opisem granic, pol i innych punktow topograficznych (Ibidem). Szczytem niedorzecznosci bylo umieszczenie w akcie zdania: "a na herb daruju (Melentijowi czyli Kulczyckiemu) Sasa". Bylo to niepotrzebne, gdyz Kulczyccy zaswiadczyli juz dawno pieczeciami i wywodami (Herold Polski 1906, str. 218, fig. 1268, 1269. Semkowicz Wl., Wywody szlachectwa w Polsce XIV-XVII w. str.191, nr 262-263. (Rocznik Tow. Herald. T. III), ze naleza do wielkiej rodziny Sasow.

(j.p.)

w: L. Wyrostek, Rod Dragow-Sasow...